Opieka nad wnukiem lub wnukami to wspaniałe rodzinne rozwiązanie, pod warunkiem, że wszystkie strony są z niego zadowolone. Bo babcia wcale nie musi zajmować się wnukami, to nie jest jej obowiązek. Jeśli nie czuje się na siłach albo zwyczajnie nie ma ochoty na codzienne spędzanie czasu z wnukami, ma pełne prawo odmówić dzieciom. Do wyboru mamy opcję „szukam pracy” lub „oferuję pracy”, a także takie specjalizacje jak opiekunka osób starszych w USA, niania, złota rączka lub petsitter. Kolejnym krokiem jest wypełnienie informacji na nasz temat oraz wystawienie pierwszej oferty pracy dla opiekunki w USA lub aplikowanie na wybrane ogłoszenie. Najważniejsze z nich to: prawo dziecka do zachowania tożsamości, w tym obywatelstwa, nazwiska, stosunków rodzinnych (art. 8), w sytuacji umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej, prawo do zachowania jego tożsamości etnicznej, religijnej, kulturowej i językowej (art. 20). Opiekun osoby starszej. Poszukujemy na dłużej empatycznej osoby do opieki nad Mamą 84l, leżąca ale komunikatywna i współpracująca. Osoby z doświadczeniem na kilka godzin dziennie 7 dni w tygodniu 6:00-12:00 i 18:00-20:00 ( szczegóły indywidualnie do uzgodnienia ) , opieka pielęgnacyjna i higiena Dzieci poniżej 16 roku życia mogą wyjechać z Ukrainy tylko w towarzystwie rodziców lub opiekunów prawnych – chyba że z pisemną zgodą rodziców i pod opieką upoważnionego przez nich dorosłego. W chwili przyjazdu do Polski Alina miała 16 lat, mogła więc sama, tylko z paszportem, opuścić Ukrainę – na takich samych zasadach Poszukujemy opiekunki do małżeństwa: -podopieczny: 90 lat, waga 65 kg, leżący, po operacji pęknięcia wrzodów żołądka, chory na nadciśnienie, na diecie lekkostrawnej -podopieczna: 84 lata , sprawna fizycznie, chora na nadciśnienie z początkami demencji Praca od poniedziałku Pracownicy z Ukrainy. Wszystkie. Dla Ciebie wszystko - Podlaskie - w kategorii Opieka. Opiekun/opiekunka do leżacego seniora. 3 500 - 5 000 zł / mies. brutto. 8vka7sw. - Stoimy przed wyzwaniem zaopiekowania się dziećmi bez rodziców, z domów dziecka, które do nas trafią z Ukrainy - mówi wiceprezydent Gdańska. Miasto przygotowało dla takich maluchów 130 miejsc i rozpoczyna szukanie chętnych, którzy zdecydują się pomóc w opiece lub zostać rodzinami zastępczymi. Od ostatniej soboty gdański sztab pomocowy przyjął ponad 200 uchodźców z Ukrainy. Na razie po pomoc zgłaszają się rodziny i osoby indywidualne. Ale miasto spodziewa się, że wkrótce trzeba ją będzie zapewnić także dzieciom bez rodziców czy opiekunów. Czyli maluchom z sierocińców, domów dziecka, pieczy zastępczej, które są stopniowo ewakuowane z Ukrainy. Urzędnicy rozpoczęli już przygotowania do zmierzenia się z taką sytuacją. Gdańsk przygotował 130 miejsc dla dzieci bez rodziców- Zaopiekowanie się dziećmi bez rodziców będzie ogromnym wyzwaniem. W naszym województwie koordynacją rozlokowania dzieci zajmuje się wojewoda, natomiast jako miasto przygotowaliśmy w Gdańsku już 130 miejsc dla takich dzieci - mówi Monika Chabior, wiceprezydent Gdańska. -Prawdopodobnie będą to całe domy dziecka. Zajmować nimi będzie się Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie wraz z Gdańskim Zespołem Pogotowia Opiekuńczego - wskazuje. Potrzebne osoby do opieki nad dziećmi bez opiekunówMiasto apeluje do wszystkich osób, które znają język ukraiński lub rosyjski i mają doświadczenie w pracy z dziećmi, o to, by zgłaszały się do pomocy. Można to zrobić, wypełniając formularz na stronie Gdańsk Szukamy osób do opieki dla dzieci bez opiekunów, a także do wsparcia żłobków, przedszkoli, świetlic, a przyszłościowo także rodzin zastępczych dla tych dzieci. Osoby, które czują, że chciałyby się podjąć tego zadania, prosimy o zapisywanie się. Stopniowo będziemy przygotowywać proces szkoleń i weryfikacji - mówi Chabior. - Nie zgadzamy się na to, żeby dzieci szły gdziekolwiek, muszą iść do miejsc bezpiecznych i będziemy nad tym pracować. Wszystkie dzieci będą "zaopiekowane" przez system pomocy społecznej. W Polsce jest 37 tys. dzieci w pieczy zastępczej, czyli bez opiekunów (w Gdańsku ponad 800). Z danych, którymi dysponują urzędnicy, wynika, że na Ukrainie takich dzieci jest trzy razy więcej. Przyjmowanie dzieci ukraińskich do szkół stało się faktem. Każde dziecko w wieku szkolnym uciekające z Ukrainy będzie przyjęte do publicznej szkoły polskiej. Opisujemy, jakie zasady obowiązują przy zapisywaniu ukraińskich uczniów do szkoły i na co należy zwrócić uwagę, aby okres adaptacji ucznia z Ukrainy w polskiej szkole przebiegał jak najlepiej. Oto najważniejsze informacje dotyczące rozpoczęcia edukacji przez dzieci uchodźców na terenie Polski. Blisko połowa uchodźców z Ukrainy to dzieci, które w chwili wybuchu wojny były w trakcie nauki szkolnej albo niebawem powinny ją rozpocząć. Polska prowadzi obecnie zapisy ukraińskich dzieci do szkół. Do 11 marca 2022 roku do polskich szkól zostało przyjętych około 11,5 tysiąca uczniów z Ukrainy. To niewielka część ukraińskich dzieci. W Polsce może być ich już ponad 500 tysięcy. Należy spodziewać się, że z tygodnia na tydzień uczniów z Ukrainy w polskich szkołach będzie coraz więcej. Wszyscy uczniowie z Ukrainy mogą kontynuować edukację w polskich placówkach szkolnych, a dzieci, które niedługo wkroczą w wiek szkolny, będą mogły ją u nas rozpocząć. Procedury przyjmowania do szkoły zostały uproszczone, a rząd wraz z samorządami organizuje specjalne oddziały przygotowawcze dla dzieci z Ukrainy. Poniżej podajemy zasady, na jakich ukraińskie dzieci mogą uczęszczać do szkół w Polsce. Spis treści: Zasady przyjmowania dzieci ukraińskich do szkoły Wsparcie dla dzieci ukraińskich w polskich szkołach Przyjmowanie dzieci ukraińskich do szkoły – o co warto zadbać? Zasady przyjmowania dzieci ukraińskich do szkoły Dzieci i młodzież z Ukrainy są przyjmowani do szkół publicznych na takich samych zasadach jak polskie dzieci. Może im jednak przysługiwać szereg dodatkowych zajęć. Co ważne: przyjęcia do szkół odbywają się przez cały czas trwania roku szkolnego. Ukraińskie dziecko może rozpocząć naukę w dowolnym momencie po przybyciu do naszego kraju. „Przewidywaliśmy, że proces zapisywania się do szkół będzie odroczony, bo najpierw trzeba przybyć, zakwaterować się, odetchnąć nieco, wypocząć, zdjąć z siebie traumę, którą przeżywali. Dopiero wtedy jest decyzja o pójściu do szkoły” – mówił minister edukacji Przemysław Czarnek podczas briefingu prasowego 6 marca 2022. Do jakiej szkoły można zapisać dziecko z Ukrainy? Obowiązek przyjęcia ukraińskiego dziecka do szkoły podstawowej ma publiczna szkoła podstawowa, w rejonie której zamieszkuje obecnie dziecko. Pozostałe publiczne szkoły podstawowe, a także licea, technika i szkoły branżowe, przyjmą ukraińskich uczniów wtedy, gdy mają wolne miejsce. Jak powinien wyglądać wniosek o przyjęcie dziecka do szkoły? Aby dziecko z Ukrainy mogło rozpocząć naukę w szkole podstawowej, należy złożyć wniosek do dyrektora szkoły o przyjęcie dziecka. Wniosek o przyjęcie dziecka z Ukrainy do szkoły może przyjąć formę podania. Treść można sformułować następująco: Zwracam się z prośbą o przyjęcie do szkoły mojego syna/mojej córki – tu trzeba podać imię i nazwisko dziecka – urodzonego/urodzonej dnia – tu data urodzin. Do lutego 2022 roku syn/córka uczył się/uczyła się w (podać w której klasie, np. III) klasie – tu podać rodzaj szkoły, np. szkoły podstawowej – w – tu podać miejscowość – w Ukrainie. Zobacz też: Jak napisać podanie do szkoły? Jakie dokumenty mogą być potrzebne? Przy zapisie dziecka z Ukrainy do szkoły rejonowej może być potrzebny dokument zaświadczający zamieszkanie w rejonie szkoły: w przypadku uchodźców z Ukrainy wynajmujących w Polsce mieszkanie może to być umowa najmu, jeśli ukraińskie dziecko wraz z rodzicami jest w gościnie u polskiej rodziny – może to być oświadczenie osoby, u której mieszka rodzina dziecka, gdy dziecko mieszka tymczasowo w obiekcie gminnym – konieczne może być zaświadczenie z Urzędu Gminy. Warto zawczasu zapytać w szkole, jak należy poświadczyć zamieszkanie przez dziecko w rejonie szkoły, do której ma ono uczęszczać. Uwaga! Do zapisania ukraińskiego dziecka do szkoły nie jest potrzebny PESEL ani dziecka, ani rodzica. Do jakiej klasy trafi dziecko z Ukrainy? Ustalenie klasy, w której będzie kontynuowana nauka, odbywa się na podstawie liczby ukończonych klas w szkołach na Ukrainie. Można to udokumentować świadectwami ze szkół ukraińskich – jeśli je mamy (nie trzeba tłumaczyć ich u przysięgłego tłumacza). W przypadku braku świadectw, rodzic składa oświadczenie o ukończonej dotychczas przez dziecko liczbie klas w Ukrainie. Decyzję o przyjęciu dziecka do odpowiedniej klasy podejmuje dyrektor placówki. Ilu ukraińskich uczniów można przyjąć do klasy? MEiN wydał rozporządzenie – Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 9 marca 2022 – zmieniające dopuszczalną liczbę dzieci w klasach szkół publicznych, aby stworzyć więcej miejsc dla ukraińskich dzieci. W nowelizacji zapisano, że liczba ta zostaje zwiększona w klasach I-III do 29 uczniów. Oznacza to, że jeśli klasa liczy 25 uczniów, można do niej dołączyć 4 uczniów z Ukrainy, a jeśli w klasie uczy się 28 dzieci, można do niej dołączyć tylko jedno dziecko z Ukrainy. Z kolei oddziały przedszkolne w szkołach, czyli tak zwane zerówki, będą mogły liczyć maksymalnie 28 dzieci. Wsparcie podczas przyjmowania dzieci ukraińskich do szkoły Wsparcie w nauce języka polskiego Olbrzymia większość dzieci ukraińskich nie zna języka polskiego. W takiej sytuacji możliwe jest zorganizowanie indywidualnego nauczania języka polskiego. Ale w związku z dużą liczbą dzieci ukraińskich, które przybywają do Polski, będą organizowane dla nich w szkołach specjalne oddziały przygotowawcze. W nich ukraińscy uczniowie nauczą się języka polskiego i wyrównają ewentualne braki w wiedzy z innych przedmiotów. Co ważne, w oddziale przygotowawczym dzieci mają prawo do opieki realizowanej w języku ojczystym – w tym celu do pomocy nauczycielowi i dzieciom będą zatrudniane osoby władające językiem ukraińskim lub rosyjskim. Nauka w oddziale przygotowawczym ma trwać jeden rok szkolny. Czas ten może ulec skróceniu lub wydłużeniu w zależności od indywidualnych potrzeb dziecka. Z kolei dzieci ukraińskie, które nie znają polskiego, a są przyjmowane do zwykłych klas, mają prawo do nie mniej niż 2 godzin dodatkowej, bezpłatnej nauki języka polskiego oraz do dodatkowych zajęć wyrównawczych z innych przedmiotów nauczania przez okres 12 miesięcy. Łączny wymiar dodatkowych zajęć z języka polskiego i zajęć wyrównawczych nie może przekroczyć 5 godzin tygodniowo. Co więcej, uczniowie podlegający obowiązkowi szkolnemu lub obowiązkowi nauki, którzy nie znają języka polskiego albo znają go na niewystarczającym poziomie, mają prawo do pomocy udzielanej przez osobę władającą językiem kraju pochodzenia, zatrudnioną w charakterze pomocy nauczyciela. Pomoc taka przysługuje nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy. Wsparcie psychologiczne dla uczniów z Ukrainy Dzieci z Ukrainy mogą być obejmowane pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Przyznaje ją dyrektor placówki, a realizują nauczyciele, psychologowie, pedagodzy i terapeuci pedagogiczni. Pomoc taka jest organizowana w porozumieniu z rodzicami dzieci i może być realizowana z pomocą pozaszkolnych placówek, np. poradni psychologiczno-pedagogicznych. Przyjmowanie dzieci ukraińskich do szkoły – o co warto zadbać? Z zapisywaniem ukraińskich dzieci do szkoły nie należy się spieszyć, ale też nie warto tego zbytnio odwlekać. Z jednej strony trzeba dać dziecku czas na odpoczynek po podróży, na choćby wstępną akceptację nowej sytuacji, a z drugiej strony – warto, by dziecko miało zorganizowany czas. To właśnie ułatwi mu uczestnictwo w zajęciach szkolnych. Niektóre dzieci szybciej będą gotowe do rozpoczęcia nauki w polskiej szkole, inne będą potrzebować więcej czasu na oswojenie się z nowymi realiami. Nauczyciele zdają sobie sprawę z trudnej sytuacji dzieci uchodźców i zapowiadają, że w pierwszej kolejności będą dbać o dobre samopoczucie ukraińskich uczniów, a na naukę przyjdzie czas później. Oddziały przygotowawcze – to naprawdę dobry pomysł Najbardziej przyjaznym wejściem w polską szkołę może okazać się zapisanie dziecka do oddziału przygotowawczego, w którym ukraiński uczeń znajdzie się z innymi dziećmi ze swojego kraju. W takich oddziałach opieka będzie zapewniona w języku ukraińskim lub rosyjskim. Nauka w nim ma trwać jeden rok szkolny. Po jego upływie dziecko pozna na tyle język polski, że będzie mogło już uczestniczyć w lekcjach w ramach polskiego programu nauczania. W czasie nauki w oddziale przygotowawczym wyrównywane będą także wszelkie różnice między polskim a ukraińskim systemem nauki. To sprawi, że ostatecznie dziecko trafi do zwykłej klasy dobrze przygotowane do nauki. W związku z dużą liczbą ukraińskich dzieci przybywających do Polski, oddziały przygotowawcze są w tej chwili intensywnie organizowane. Warto dowiedzieć się w szkole, do której ma zostać zapisane ukraińskie dziecko, czy taki oddział już w niej funkcjonuje. W szkołach, do których zapisują się pojedynczy uczniowie z Ukrainy, są oni dołączani do istniejących już klas. Jeśli istnieje taka możliwość, ukraińskie dziecko trafia do klasy, w której uczą się już inne ukraińskie dzieci. To dobre rozwiązanie, bo uczeń z Ukrainy, który już zna język polski, może pomóc nowo przybyłej osobie i dać jej duże wsparcie. Jeśli jest możliwość zapisania dziecka do szkoły, w której dołączy ono do klasy z innymi ukraińskimi dziećmi uczącymi się w Polsce od jakiegoś czasu, takie rozwiązanie jest bardzo korzystne. W sytuacji, gdy coraz więcej dzieci trafia do naszego kraju – wolontariuszom, nauczycielom z pewnością przydadzą się karty pracy dla dzieci z Ukrainy. Umożliwią one naukę ukraińskim dzieciom, jeszcze zanim trafią one do polskich szkół i dostaną odpowiednie podręczniki. Źródło: Zobacz też: Pomoc dla Ukraińców – ważne telefony, zbiórki, jak pomóc? Podstawowe zwroty po ukraińsku 500 plus dla ukraińskich dzieci i inne świadczenia dla uchodźców (maribu) Nawet 9 na 10 opiekunek do dzieci pracuje w szarej strefie. Wpływ ma na to wiele czynników, ale tym, którzy korzystają z usług opiekunek, coraz trudniej uzasadniać omijanie przepisów. Możliwości legalnego zatrudnienia jest naprawdę wiele. Każdy, kto potrzebuje pomocy opiekunki do dziecka, może ją zatrudnić. Nie jest konieczne zakładanie działalności gospodarczej. Zatrudniającym może być osoba fizyczna, a więc rodzic. Najpopularniejszy wybór umowy pomiędzy rodzicem, a opiekunką to tradycyjna umowa o pracę (także na część etatu) i tzw. umowa aktywizacyjna. Umowa aktywizacyjna Zdecydowanie ciekawszą formą jest jednak umowa aktywizacyjna, którą wymyślono w 2011 roku. Dlaczego? Bo dzięki niej zatrudniający nie musi płacić składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (ponieważ finansowane są z budżetu państwa). To powoduje, że wariant ten jest korzystniejszy finansowo od zwykłej umowy o pracę. Jej minusem jest natomiast fakt, że nie zawsze i nie z każdym taką umowę można podpisać. I tak, opiekunka z umowy aktywizacyjnej może opiekować się jedynie dziećmi, które są w wieku od 20 tygodni do 3 lat (w wyjątkowych sytuacjach, w miejscach, gdzie nie ma możliwości zapewnienia opieki przedszkolnej to 4 lata). Dodatkowo, nianią nie może zostać osoba niepełnoletnia, ani żaden z rodziców dziecka. Interesujące jest to, że umowę można podpisać z osobą spokrewnioną, a więc na przykład z babcią czy dziadkiem, a to przecież oni bardzo często sprawują opiekę nad wnukami. Jak podpisać taką umowę? Procedura jest standardowa – muszą znaleźć się na niej strony umowy, cel i przedmiot umowy, a także miejsca, w którym będzie sprawowana opieka i jej wymiar czasowy. W umowie też szczegółowo przedstawia się obowiązki niani oraz wysokość wynagrodzenia wraz z terminem płatności, a także czas obowiązywania umowy. Podpisaną umowę zgłasza się w ZUS – pracodawca przedstawia siebie jako płatnika składek, a nianię – jako osobę ubezpieczoną. Druki można pobrać ze stron internetowych ZUS, ale można również skorzystać na miejscu z pomocy urzędników przy wypełnianiu formularzy. Ale uwaga – ZUS opłaci za opiekunkę składki tylko w określonych sytuacjach. Nastąpi to wtedy, gdy rodzice dziecka pracują na podstawie umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej (np. umowa zlecenie). Rodzice mogą też prowadzić działalność rolniczą lub pozarolniczą działalność gospodarczą. Trzeba też pamiętać, że na pomoc państwa w płaceniu składek można liczyć, gdy składki obliczone od pensji niani nie przekraczają kwoty minimalnego wynagrodzenia. Jeśli niania zarobi więcej, składki od nadwyżki płaci już zatrudniający (a więc rodzic dziecka). Opiekunka musi również być wcześniej osobą bezrobotną. Umowa o pracę W tym wypadku nie ma możliwości skorzystania z umowy aktywizacyjnej. Nianie trzeba zgłosić do ZUS i opłacać za nią składki, pamiętając, że na etacie nie może zarobić mniej niż minimalna pensja krajowa. Nianię chronić będzie również Kodeks Pracy, a więc będzie miała wszystkie przywileje związane z pracą etatową (w tym prawo do urlopu). Pracodawca musi spełnić liczne warunki zgłosić ją do ZUS, naliczać co miesiąc i opłacać składki, w tym zaliczki na podatek dochodowy. Poczytaj też: Czym kierować się przy wyborze niani Ważne, że niania na etacie podlega wszystkim rodzajom ubezpieczeń i finansuje składkę emerytalną, rentową, chorobową oraz na ubezpieczenie zdrowotne. „Swoje” części składek opłacić musi również zatrudniający nianię, opłaca także składkę na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Oczywiście można również zatrudnić opiekunkę w ramach umowy zlecenia. W niektórych sytuacjach będzie to również korzystniejsze finansowo dla niani. Odpada konieczność płacenia zaliczek na PIT, ale ciągle po stronie rodzica pozostaje obowiązek opłacania składek ZUS za opiekunkę. Pomoc zagraniczna Zatrudnienie niani z zagranicy wymaga samozaparcia, czasu i cierpliwości. Zwłaszcza wtedy, gdy opiekunka pochodzi z kraju, który nie należy do Unii Europejskiej. W naszym kraju najwięcej opiekunek przyjeżdża z Ukrainy, zwykle jednak operują w szarej strefie. W ich wypadku oprócz standardowych problemów biurokratycznych dochodzą jeszcze kwestie legalizacji pobytu i zgody na zatrudnienie. Żeby zatrudnić nianię np. z Ukrainy, potrzebne będzie zezwolenie na pracę albo oświadczenie o zamiarze zatrudnienia. Jeśli z opiekunką z zagranicy ma zostać podpisana umowa o pracę, to obowiązki pracodawcy, m. in. wobec ZUS, będą takie same, jak w przypadku zatrudnienia osoby z Polski. Au-Pairka w akcji Z wielu względów korzystniejsza będzie współpraca z opiekunką z zagranicy w programie Au-Pair. O ile jeszcze parę lat temu trudno było znaleźć chętne kobiety (bo głównie one biorą w nim udział) do przyjazdu do Polski, to obecnie – po wejściu naszego kraju do UE – zainteresowanie tą formą pracy i poznawania lokalnej polskiej kultury rośnie. Za nianię z programu Au Pair nie trzeba płacić składek ZUS, wymagane jest jednak wykupienie ubezpieczenia zdrowotnego. Najwygodniejsze z punktu widzenia rozliczeniowego jest zatrudnienie niani, która prowadzi własną działalność gospodarczą. Wtedy całość rozliczeń, w tym opłacania składek ZUS, leży po stronie opiekunki. Sprawdź ogłoszenia: Praca Naszym czytelnikom doradza adwokat Kamil Gross z Kancelarii Adwokackiej na Starym Mieście w Głogowie. Spis treściNowa ustawa w sprawie obywateli UkrainyOpiekun tymczasowy dla dziecka z UkrainyKto ustanawia opiekuna?Co musi zawierać wniosek?Kto nie może być opiekunem?Kto może złożyć wniosek?Jak wygląda cały proces?Ile czasu ma sąd? Nowa ustawa w sprawie obywateli UkrainyW dniu 27 marca 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Ustawa ta określa szczególne zasady zalegalizowania pobytu obywateli Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa, oraz obywateli Ukrainy posiadających Kartę Polaka, którzy wraz z najbliższą rodziną z powodu tych działań wojennych przybyli na terytorium Rzeczypospolitej obywatel Ukrainy przybył legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy i deklaruje zamiar pozostania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jego pobyt na tym terytorium uznaje się za legalny w okresie 18 miesięcy licząc od dnia 24 lutego 2022 tymczasowy dla dziecka z UkrainyMałoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych odpowiedzialnych za niego zgodnie z prawem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej, reprezentuje oraz sprawuje pieczę nad jego osobą i majątkiem opiekun tymczasowy. Opiekun tymczasowy, o ile przy jego ustanowieniu nie określono inaczej zakresu jego praw i obowiązków, jest upoważniony do reprezentowania małoletniego oraz sprawowania pieczy nad jego osobą i majątkiem. Opiekun tymczasowy powinien uzyskiwać zezwolenie sądu opiekuńczego we wszelkich ważniejszych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku małoletniego. Nadzór nad realizacją praw i obowiązków opiekuna tymczasowego sprawuje ośrodek pomocy społecznej lub centrum usług społecznych albo inna jednostka organizacyjna wskazana przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta właściwe ze względu na miejsce pobytu małoletniego. Powiatowe centrum pomocy rodzinie zapewnia wsparcie przy sprawowaniu nadzoru nad realizacją praw i obowiązków opiekuna tymczasowego wyznaczonego dla małoletnich. Opiekunom tymczasowym oraz przebywającym pod ich opieką małoletnim przysługuje prawo do nieodpłatnej pomocy prawnej i nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego, w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji przypadku gdy opiekun tymczasowy ma pod opieką więcej niż 15 dzieci, kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie zatrudnia, na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia, realizowanych w wymiarze co najmniej 40 godzin w tygodniu, na każdą grupę 15 małoletnich, liczoną począwszy od 16. małoletniego, nad którym opiekun tymczasowy sprawuje opiekę, osobę do pomocy w sprawowaniu opieki. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie, biorąc pod uwagę wiek małoletnich lub stan ich zdrowia, może zatrudnić dodatkową osobę do pomocy w sprawowaniu ustanawia opiekuna?Opiekuna tymczasowego ustanawia sąd opiekuńczy właściwy ze względu na miejsce pobytu małoletniego. Ustanawiając opiekuna tymczasowego, sąd kieruje się dobrem dziecka. Opiekun tymczasowy powinien być ustanowiony przede wszystkim spośród krewnych, powinowatych lub innych osób dających rękojmię należytego wykonywania obowiązków opiekuna. W przypadku braku osób spokorewnionych lub spowinowaconych z dzieckiem kandydata na opiekuna tymczasowego wskazuje, na wniosek sądu, ośrodek pomocy społecznej lub centrum usług społecznych albo inna jednostka organizacyjna wskazana przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, w terminie 48 godzin. Wraz ze wskazaniem kandydata na opiekuna tymczasowego ośrodek pomocy społecznej lub centrum usług społecznych albo inna jednostka organizacyjna wskazana przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta przesyła jego pisemną zgodę na ustanowienie opiekunem samą osobę można ustanowić opiekunem tymczasowym dla więcej niż jednego małoletniego, jeżeli nie zachodzi sprzeczność między interesami małoletnich. Opiekunem tymczasowym dla rodzeństwa w miarę możliwości ustanawia się tę samą osobę. Jeżeli małoletni przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej byli umieszczeni w pieczy zastępczej na terytorium Ukrainy i przybyli wraz z osobą sprawującą nad nimi tę pieczę, sąd ustanawia tę osobę opiekunem tymczasowym dla wszystkich tych musi zawierać wniosek?Postępowanie o ustanowienie opiekuna tymczasowego może być wszczęte na wniosek lub z urzędu. Wniosek o wszczęcie postępowania musi zawierać:1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowany; 2) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub pobytu albo siedziby, numer telefonu lub adres poczty elektronicznej; 3) imię i nazwisko małoletniego, jego adres zamieszkania lub pobytu; 4) imiona i nazwiska rodziców oraz nazwisko rodowe matki małoletniego bądź informację, że nie są one znane; 5) płeć małoletniego; 6) datę i miejsce urodzenia małoletniego; 7) rodzaj oraz serię i numer dokumentu, stanowiącego podstawę przekroczenia granicy przez małoletniego, jeżeli występuje; 8) imię i nazwisko kandydata na opiekuna tymczasowego, jego datę urodzenia, adres zamieszkania lub pobytu oraz serię i numer dokumentu tożsamości albo informację o braku kandydata; 9) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania lub pobytu osoby sprawującej faktyczną pieczę nad małoletnim, jeżeli małoletni nie znajduje się pod pieczą kandydata na opiekuna tymczasowego; 10) osnowę wniosku. Jeżeli we wniosku wskazano kandydata na opiekuna tymczasowego, należy ponadto podać stopień pokrewieństwa albo powinowactwa kandydata na opiekuna tymczasowego z małoletnim bądź informację o braku pokrewieństwa albo powinowactwa, a w przypadku osoby sprawującej faktyczną pieczę nad małoletnim - datę, od której piecza jest sprawowana. Kandydat na opiekuna tymczasowego składa oświadczenie, że nie zachodzą wobec niego okoliczności, o których mowa w art. 148 § 1 i 1a ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Kto nie może być opiekunem?Zgodnie z tymi przepisami nie może być ustanowiona opiekunem osoba, która nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych albo została pozbawiona praw publicznych, ani też osoba, która została pozbawiona władzy rodzicielskiej albo skazana za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności albo za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby lub przestępstwo popełnione na szkodę małoletniego lub we współdziałaniu z nim, albo osoba, wobec której orzeczono zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowywaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi, lub obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody może złożyć wniosek?Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych do złożenia wniosku są:1) Straż Graniczna; 2) wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta, marszałek województwa; 3) prokurator; 4) Policja 5) kierownicy jednostek organizacyjnych pomocy społecznej; 6) przedstawiciele organizacji międzynarodowych lub pozarządowych zajmujących się udzielaniem pomocy cudzoziemcom; 7) osoba sprawująca faktyczną pieczę nad małoletnim; 8) osoba, która objęła faktyczną pieczę nad małoletnim po wjeździe przez małoletniego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i sprawuje ją w dniu złożenia wniosku; 9) inne osoby lub podmioty, w ramach swoich zadań. ZOBACZ TEŻ: WIELKIE ARCHIWUM PORAD PRAWNYCHJak wygląda cały proces?W sprawie o ustanowienie opiekuna tymczasowego sąd orzeka w postępowaniu nieprocesowym po przeprowadzeniu rozprawy. Sąd przesłuchuje kandydata na opiekuna tymczasowego i osobę sprawującą faktyczną pieczę nad małoletnim oraz wysłuchuje małoletniego, jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala, uwzględniając w miarę możliwości jego rozsądne życzenie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, jeżeli kandydat na opiekuna tymczasowego sprawuje faktyczną pieczę nad małoletnim, a okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości co do prawidłowego wykonywania tej pieczy i dobro małoletniego się temu nie sprzeciwia, sąd może ograniczyć postępowanie dowodowe wyłącznie do dowodów z dokumentów i rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym. Sąd może dokonywać doręczeń zawiadomień i wezwań w sposób, który uzna za najbardziej celowy, kierując się sprawnością postępowania. Wezwanie lub zawiadomienie dokonane w ten sposób wywołuje skutki doręczenia, jeżeli jest niewątpliwe, że doszło ono do wiadomości adresata. Ile czasu ma sąd?Sąd rozpoznaje sprawę bezzwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od dnia wpływu do sądu wniosku lub powzięcia informacji o konieczności ustanowienia opiekuna tymczasowego. Odpis postanowienia sąd doręcza uczestnikom postępowania, jednostce organizacyjnej wskazanej w ust. 3 oraz właściwemu ze względu na miejsce pobytu małoletniego kierownikowi powiatowego centrum pomocy rodzinie. Postanowienie o ustanowieniu opiekuna tymczasowego jest skuteczne i wykonalne z chwilą jego ogłoszenia, a gdy ogłoszenia nie było, z chwilą jego wydania. W postępowaniu o ustanowienie opiekuna tymczasowego nie pobiera się opłat, a wydatki ponosi Skarb ofertyMateriały promocyjne partnera Włączenie uczniów pochodzących z Ukrainy do edukacji w polskiej szkole jest wyzwaniem dla wychowawcy, nauczycieli oraz uczniów. Można się jednak odpowiednio przygotować i osiągnąć sukces. Integrację z dziećmi cudzoziemskimi u można podzielić na cztery etapy. Najbardziej warto skupić się na etapie drugim, czyli integracji nowego ucznia z klasą. Integracja to najważniejszy etap, ponieważ komfort psychiczny dziecka i nawiązanie dobrych relacji z rówieśnikami, stworzy sprzyjającą atmosferę do osiągania sukcesów edukacyjnych. Dowiedz się, jak zadbać o integrację i przygotowanie do kształcenia dzieci cudzoziemskich w szkole. Jak przygotować się na przyjęcie uczniów Ukrainy? Etap 1. Zapoznanie się z uczniem, jego rodziną oraz kulturą uczniów cudzoziemskich W pierwszej kolejności należy poznać ucznia i jego rodzinę, zapytać czym interesuje się dziecko, jakie ma uzdolnienia. Z czasem można to wykorzystać, żeby wzmocnić pozycję ucznia w klasie. Warto, aby wychowawca przynajmniej w minimalnym stopniu zapoznał się z kulturą ukraińską. Może się wydawać, że kultura polska i ukraińska są do siebie podobne z uwagi na wspólne, słowiańskie pochodzenie. Jednak mimo wielu podobieństw, istnieją między nimi istotne różnice, z których warto zdawać sobie sprawę. Warto dowiedzieć się z której części Ukrainy pochodzi uczeń. Jeżeli okaże się, że jest z zachodniej części kraju, graniczącej z Polską, to można się spodziewać, że szybciej przyswoi język i będzie wiedział więcej na temat kultury polskiej. Świadomość kultury polskiej przyspiesza proces kształcenia dzieci cudzoziemskich. W zachodniej części Ukrainy używany jest dialekt w którym często pojawiają się polskie zamienniki. Na przykład zamiast morozywo – lody, zamiast perukar – fryzjer. Dodatkowo język ukraiński ze wszystkich słowiańskich języków najbardziej jest podobny do polskiego, bo aż w 70%. Natomiast dzieci ze środkowej, wschodniej, północnej i południowej Ukrainy częściej mogą nie mieć styczności z kulturą i językiem polskim, chyba że ktoś z rodziny jest Polakiem lub dziecko uczęszczało na kurs nauki języka tym przypadku proces kształcenia dzieci może przebiegać nieco inaczej. Zapoznając się z kulturą ukraińską warto dowiedzieć się o kwestiach łączących Ukraińców i Polaków, np. podobne stroje ludowe, wspólna organizacja Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012, gościnność obu narodów, podobieństwo kuchni. Wszystkie pozytywne podobieństwa przydadzą się podczas przygotowywania klasy na przyjście do szkoły uczniów cudzoziemskich. Może nie obejść się bez incydentów Wychowawca powinien być także przygotowany na incydenty związane z agresywnymi zachowaniami. Już w podstawówce zdarza się, że nowy kolega jest wyzwany od „banderowca”. W takiej sytuacji trzeba porozmawiać z uczniem, który obraża obcokrajowca. Można także poprosić historyka o przeprowadzenie lekcji na temat stosunków polsko-ukraińskich lub psychologa/pedagoga szkolnego o przeprowadzenie zajęć na temat tolerancji i ksenofobii (adekwatnie do wieku uczniów). W skrajnych przypadkach potrzebna może okazać się też rozmowa z rodzicami, którzy często przenoszą swoje poglądy polityczne na dzieci. Etap 2. Uczeń z Ukrainy integruje się z klasą Integracja z klasą jest najważniejszą i zarazem najtrudniejszą częścią pracy dla wychowawcy. Jeżeli uczeń zintegruje się z zespołem klasowym, będzie czuć się bezpiecznie, będzie osiągać lepsze wyniki w nauce oraz uzyska wsparcie rówieśników. Przygotowanie klasy na przyjście nowego ucznia można zacząć od lekcji wychowawczej na której będą poruszane tematy tolerancji, różnic kulturowych. Na kolejnych zajęciach można opowiedzieć uczniom ciekawostki na temat kultury ukraińskiej lub zrobić mały quiz dotyczący Ukrainy, na przykład dzieci powinny rozpoznać z jakiego kraju jest flaga lub puścić piosenkę w języku ukraińskim i dzieci zgadują co to za język. Warto dać uczniom możliwość zadawania pytań. Może być tak, że uczniowie z domu wynieśli jakieś negatywne skojarzenia, a wychowawca będzie miał możliwość wytłumaczyć wszystkie wątpliwości. Ponadto często w pytaniach dzieci pojawiają się bardzo ważne dla nich kwestie nad którymi dorośli nie zastanawiają się. Pod koniec zajęć wychowawca może zaintrygować uczniów i powiedzieć, że ma dla nich niespodziankę: lekcja o kulturze ukraińskiej była celowa i przygotowujemy się na przyjście nowego ucznia. Można zaproponować, żeby dzieci nauczyły się kilku słów w języku ukraińskim na przykład: cześć – prywit, dziękuję – diakuju. Dodatkowo, można poprosić jednego z uczniów o wsparcie i przydzielić mu za zadanie oprowadzenie ucznia-obcokrajowca po szkole. Do takiego zadania można wybrać tzw. „łobuza” klasowego lub dziecko niezbyt lubiane w klasie, tym sposobem powierzając tak ważne zadanie, podniesiemy jego status w klasie. Zazwyczaj dzieci są bardzo podekscytowane pojawieniem się kogoś nowego w klasie, więc prawdopodobnie będą chętnie opiekować się nowym uczniem. Etap 3. Nauczyciele zwracają uwagę na sukcesy w szkole Nauka ucznia – obcokrajowca wymaga indywidualnego podejścia od każdego nauczyciela. Najprawdopodobniej, największe trudności będzie sprawiać nauka języka polskiego, natomiast uczeń może być uzdolniony w kierunku matematycznym lub języku angielskim, co należy wyróżniać, dodając dziecku pewności siebie. Podkreślając zdolności ucznia – obcokrajowca w innych przedmiotach, stawiamy akcent na jego mocne strony, dziecko nie ma wtedy poczucia bezradności, nieustannej porażki, jest bardziej zmotywowane do nauki. Warto by nauczyciele pracujący z dziećmi cudzoziemskimi kierowali się kilkoma zasadami: przygotowywać krótkie, jasne i proste streszczenia lektur i innych tekstów, dostosowując je do poziomu znajomości języka polskiego przez ucznia, akceptować i chwalić każdą prawidłową odpowiedź ucznia (nawet jednowyrazową, czy nie do końca poprawną gramatycznie), w wypowiedziach pisemnych oceniać komunikatywność (dopuszczać występowanie błędów językowych), stosować język instrukcji – krótkie, proste, jasne komunikaty oraz krótkie pytania (np. Kiedy i gdzie toczy się akcja utworu? Kto jest bohaterem? Jaki jest bohater?), umożliwić korzystanie podczas lekcji ze słownika dwujęzycznego, pozwolić uczniowi na zadawanie pytań pomocniczych, pamiętać, by nie przywiązywać zbyt wielkiej wagi do poprawności językowej wypowiedzi ucznia – ciągłe poprawianie może stać się przyczyną stresu, a w efekcie spowodować blokadę komunikacyjną między nauczycielem a uczniem, angażować uczniów w pomoc koleżeńską w klasie, po lekcjach, podczas zajęć świetlicowych – takie praktyki służą też integracji uczniów. Jeżeli szkoła zapewniła uczniowi tłumacza, to proces nauki i wdrożenia się może przejść łatwiej i sprawniej. Nauczyciele zostają w znacznej mierze odciążeni, nie muszą przerywać lekcji żeby osobno tłumaczyć uczniowi niezrozumiałe rzeczy, mogą skorzystać z pomocy tłumacza w przygotowywaniu się do lekcji wyrównawczych. Etap 4. Wszyscy nauczyciele współpracują z rodzicami Istotnym filarem w edukacji ucznia – obcokrajowca jest współpraca z jego rodziną. Rodzice są dużym wsparciem dla dziecka, które znalazło się nowej sytuacji. Dziecko może podzielić się z nimi swoimi zmartwieniami, postrzeganiem nowej szkoły, opowiedzieć o relacjach z rówieśnikami znacznie łatwiej, ponieważ używają tego samego języka. To często od rodziców możemy dowiedzieć się, jak uczeń naprawdę czuje się w nowym miejscu, zareagować, jeżeli dzieje się coś niepokojącego. Warto również angażować rodziców ucznia do różnych szkolnych przedsięwzięć, integrując w ten sposób rodziców. Przyjęcie do szkoły ucznia pochodzącego z Ukrainy jest dużym wyzwaniem dla całej szkoły, natomiast jeżeli się do niego przygotujemy, to unikniemy niezręcznych sytuacji, problemów wychowawczych, a nowy uczeń szybciej zintegruje się z klasą. Warto pamiętać, że zadaniem szkoły i wychowawcy nie jest zasymilować ucznia, lecz zintegrować go z klasą, podzielić się wiedzą o Polsce, ale również skorzystać z odmienności i poznać kulturę ukraińską, wtedy obie strony skorzystają. Przeczytaj również: Przyjęcie obcokrajowca do polskiej szkoły – wyzwanie dla wychowawcy Przyjęcie do szkoły obcokrajowca – jakie dokumenty musi dostarczyć Praca z uczniami niemówiącymi po polsku. Dostosowania dla obcokrajowców Święta Wielkanocne w Ukrainie, czyli tradycje i zwyczaje na Wielkanoc

opiekunka do dziecka z ukrainy